Κάταγμα πέους

Με τον όρο κάταγμα πέους, αναφερόμαστε σε ρήξη του σηραγγώδους σώματος όταν το πέος βρίσκεται σε πλήρη στύση.katagma_peous
Παρουσιάζεται συνήθως δεξιά, ενώ εξαιρετικά σπάνια μπορεί να αφορά και τις δύο πλευρές. Εμφανίζεται συνήθως σε άνδρες ηλικίας 20-50 ετών, με μεγαλύτερα ποσοστά μεταξύ 2ης και 3ης δεκαετίας.

Δύο είναι οι απαραίτητες προϋποθέσεις για να προκύψει κάταγμα πέους:

  1. Πλήρης στύση
  2. Βίαιος τραυματισμός

Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι σε ορισμένες περιπτώσεις η πάθηση συνοδεύεται και από ρήξη ή κάκωση της ουρήθρας, γεγονός το οποίο πρέπει απαραίτητα να διερευνάται πριν από την αντιμετώπιση της κάκωσης.

Αιτιολογικοί παράγοντες

  1. Σεξουαλική επαφή (σε ποσοστό 30-60 %)
  2. Αυνανισμός
  3. Εξωτερικές κακώσεις

Μη συνειδητοί χειρισμοί κατά τη διάρκεια του ύπνου ή κατά την αλλαγή θέσης στο κρεβάτι.

Ποια είναι τα συμπτώματα;

  1. Ήχος κατάγματος (ο ασθενής περιγράφει ένα ήχο σαν να σπάει «κλαδί» ή οστό)
  2. Οξύς πόνος και ταυτόχρονα
  3. Απώλεια στύσης
  4. Δυσκολία στην ούρηση ή ακόμα και αδυναμία ούρησης (αν έχει γίνει και συνοδός ρήξη ουρήθρας).

Κλινική εικόνα

  1. Οίδημα πέους
  2. Αιμάτωμα το οποίο μπορεί να είναι μόνο στο πέος και στο όσχεο ή μπορεί να επεκταθεί μέχρι και την κοιλιακή χώρα
  3. Παρέκκλιση – γωνίωση του σώματος του πέους
  4. Ουρηθρορραγία ( σε συμμετοχή της ουρήθρας).

Πώς γίνεται η διάγνωση;

Βασίζεται στο ιστορικό και την κλινική εξέταση. Σε περίπτωση αμφιβολίας ή όταν θέλουμε να επισημάνουμε το επίπεδο της ρήξης συμπληρώνεται από τον ακόλουθο απεικονιστικό έλεγχο:

  • Υπερηχοτομογραφία πέους (όπου αναγνωρίζεται το αιμάτωμα)
  • Σηραγγογραφία
  • Ουρηθρογραφία (αν υπάρχει υπόνοια συμμετοχής της ουρήθρας)
  • Μαγνητική τομογραφία.

Διαφορική διάγνωση

1. Ρήξη ραχιαίας φλέβας ή αρτηρίας του πέους.

2. Πρώιμο στάδιο γάγγραινας Fournier.

Ποια είναι η θεραπεία;

Η θεραπεία της νόσου μπορεί να είναι συντηρητική ή χειρουργική.

Η συντηρητική θεραπεία περιλαμβάνει:

  1. Παγοκύστες
  2. Περίδεση
  3. Χορήγηση αντιβιοτικών
  4. Ινωδολυτικά
  5. Αναλγητικά
  6. Χορήγηση σκευασμάτων που αναστέλλουν τη στύση.

Η συντηρητική θεραπεία συνοδεύεται από υψηλά ποσοστά στυτικής δυσλειτουργίας και θα πρέπει να εφαρμόζεται σε εξαιρετικά επιλεγμένες περιπτώσεις και αφού έχουμε ενημερώσει τον ασθενή μας για τις πιθανές επιπλοκές.

Η θεραπεία εκλογής του κατάγματος πέους είναι η χειρουργική αντιμετώπιση και μάλιστα ΑΜΕΣΑ μέσα σε 5 ώρες από το συμβάν. Μελέτες έχουν αναδείξει ότι με αυτό τον τρόπο μειώνεται σημαντικά η πιθανότητα μετατραυματικής στυτικής δυσλειτουργίας , χωρίς βέβαια να εξαλείφεται.

Κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης αναγνωρίζεται η ρήξη και συρράφεται ενώ ελέγχεται και η ουρήθρα για πιθανή κάκωση αυτής.

Ο έλεγχος του ασθενούς θα γίνει 1 μήνα μετά, ελέγχοντας τη στυτική λειτουργία.

Επιπλοκές

  1. Σχηματισμός ινώδους πλάκας – Ινώδης κάμψη του πέους (Ν. Peyronie)
  2. Επώδυνη στύση
  3. Στυτική δυσλειτουργία
  4. Ουρηθρικό συρίγγιο
  5. Απόστημα
  6. Αρτηριοφλεβώδης επικοινωνία
  7. Νέκρωση ακροποσθίας
  8. Ψευδοεκκόλπωμα.